Blog 6 - Terugkijken op de minor
Door: Simone Evenhuis
Blijf op de hoogte en volg Simone
25 Juni 2019 | Suriname, Paramaribo
Het avontuur van de minor in Suriname is nu toch echt officieel afgelopen. Het voelt een beetje gek dat het nu echt klaar is, aangezien ik zolang heb uitgekeken naar deze minor en en er zoveel mee bezig ben geweest. Ondertussen ben ik zo'n anderhalve week weer thuis in het mooie Nijmegen en het bevalt me wel weer. In deze blog zal ik wat meer vertellen over hoe het is om na zo'n lange tijd weer terug te zijn, wat er opvalt en hoe ik terugkijk op mijn minor op het zuidelijk halfrond.
De terugweg naar Nederland was een kleine marteling. We vlogen 's nachts en dan zouden we om 08:00 Nederlandse tijd aankomen op Schiphol. Ik had me voorgenomen om lekker veel te gaan slapen, zodat ik de volgende dag gewoon leuke dingen kon doen met mijn vrienden en familie. Dat verliep toch iets anders; ik heb de hele vlucht niet kunnen slapen. Vier uur heb ik series gekeken en de andere vijf uur heb ik gefrustreerd geprobeerd te slapen. Soms durfde ik me niet zo goed te bewegen, omdat ik Brams hoofd tegen mijn schouder of rug aan voelde liggen. Dat was overigens best schattig en ik kon toch niet slapen, dus dat was niet zo erg. Met rode oogjes liep ik, na twee uur wachten op onze koffers, door de gate heen om mijn familie en vrienden een knuffel te geven. Vanbinnen was ik echt enthousiast om ze weer te zien, maar dat ziet er voor de buitenwereld wat minder uit als je al meer dan dertig uur wakker bent. Al heel snel voelde het alsof ik gewoon vier weken even op vakantie was geweest. Er was helemaal niks veranderd, alsof de tijd had stilgestaan in Nederland. In Suriname leek het soms alsof je heel veel leuke dingen mistte in Nederland, maar eigenlijk helemaal niet. Dat besef je dan pas. De volgende dag was ik gelukkig al grotendeels hersteld van de reis en het tijdverschil en kon het normale leventje alweer beginnen.
Die volgende dag ging ik meteen de stad van Nijmegen in. Ik had het zo gemist. Het voornaamste dat mij opviel na zo'n lange tijd in het buitenland, was dat Nederland echt enorm lekker ruikt. Dat klinkt misschien een beetje vreemd, maar dat is echt zo! Tenminste, dat vind ik. Zoiets merk je niet als je even twee weken naar Frankrijk bent geweest en dan weer thuis komt. Na anderhalve week geniet ik nog steeds van de geur van Nederland als ik op de fiets zit. Deze dag werd ik trouwens ook bijna twee keer aangereden door een auto, omdat ik toch weer even moest wennen aan alle verkeersregels in Nederland. In Suriname werd dat allemaal niet zo nauw genomen en daar was ik een beetje gewend aan geraakt. Het fietsen aan de rechterkant was al wel meteen gewend. Verder vind ik het heerlijk om weer dingen alleen te kunnen doen. In Paramaribo heb ik me nooit volledig veilig gevoeld als ik in m'n eentje op straat liep. Dit heb ik dan ook bijna nooit gedaan en daarom voelt het als een opluchting om weer 'normaal' over straat te kunnen. Het geeft een klein stukje vrijheid terug.
Als ik nu terugkijk op de hele ervaring, heb ik echt een super leuke tijd gehad. Heel cliché, maar het is inderdaad iets om nooit te vergeten. Het feit dat we zo'n leuke groep hadden in het huis heeft daar ook aan mee geholpen. Samen hebben we elkaar door de wat moeilijkere momenten heen gesleept en hebben we de leukere momenten nóg leuker gemaakt. Dat is veel waard geweest. De tripjes naar het binnenland zijn hele unieke ervaringen geweest die ik nooit had willen missen en waarschijnlijk nooit meer mee ga maken. Mijn kennis over de natuur is ook wat rijker geworden en ik ben niet meer zo bang voor kleine beestjes.
En natuurlijk kunnen we de stage in Paramaribo ook niet vergeten. Ik heb geleerd om meer op m'n strepen te staan binnen het klaslokaal, maar ik denk ook daarbuiten. Omdat ik altijd heel duidelijk heb moeten zijn op stage, heb ik geleerd om dit goed te doen. Ik wil niet zeggen dat ik harder ben geworden, maar wel duidelijker. Dit is iets wat ik in de toekomst mee ga nemen. Dit zijn overigens allemaal ervaringen die ik voor altijd bij me ga dragen en waar ik enorm dankbaar voor ben.
Dit is mijn laatste blog over mijn minor in Suriname. Heel erg bedankt voor het lezen!
Liefs,
Simone
De terugweg naar Nederland was een kleine marteling. We vlogen 's nachts en dan zouden we om 08:00 Nederlandse tijd aankomen op Schiphol. Ik had me voorgenomen om lekker veel te gaan slapen, zodat ik de volgende dag gewoon leuke dingen kon doen met mijn vrienden en familie. Dat verliep toch iets anders; ik heb de hele vlucht niet kunnen slapen. Vier uur heb ik series gekeken en de andere vijf uur heb ik gefrustreerd geprobeerd te slapen. Soms durfde ik me niet zo goed te bewegen, omdat ik Brams hoofd tegen mijn schouder of rug aan voelde liggen. Dat was overigens best schattig en ik kon toch niet slapen, dus dat was niet zo erg. Met rode oogjes liep ik, na twee uur wachten op onze koffers, door de gate heen om mijn familie en vrienden een knuffel te geven. Vanbinnen was ik echt enthousiast om ze weer te zien, maar dat ziet er voor de buitenwereld wat minder uit als je al meer dan dertig uur wakker bent. Al heel snel voelde het alsof ik gewoon vier weken even op vakantie was geweest. Er was helemaal niks veranderd, alsof de tijd had stilgestaan in Nederland. In Suriname leek het soms alsof je heel veel leuke dingen mistte in Nederland, maar eigenlijk helemaal niet. Dat besef je dan pas. De volgende dag was ik gelukkig al grotendeels hersteld van de reis en het tijdverschil en kon het normale leventje alweer beginnen.
Die volgende dag ging ik meteen de stad van Nijmegen in. Ik had het zo gemist. Het voornaamste dat mij opviel na zo'n lange tijd in het buitenland, was dat Nederland echt enorm lekker ruikt. Dat klinkt misschien een beetje vreemd, maar dat is echt zo! Tenminste, dat vind ik. Zoiets merk je niet als je even twee weken naar Frankrijk bent geweest en dan weer thuis komt. Na anderhalve week geniet ik nog steeds van de geur van Nederland als ik op de fiets zit. Deze dag werd ik trouwens ook bijna twee keer aangereden door een auto, omdat ik toch weer even moest wennen aan alle verkeersregels in Nederland. In Suriname werd dat allemaal niet zo nauw genomen en daar was ik een beetje gewend aan geraakt. Het fietsen aan de rechterkant was al wel meteen gewend. Verder vind ik het heerlijk om weer dingen alleen te kunnen doen. In Paramaribo heb ik me nooit volledig veilig gevoeld als ik in m'n eentje op straat liep. Dit heb ik dan ook bijna nooit gedaan en daarom voelt het als een opluchting om weer 'normaal' over straat te kunnen. Het geeft een klein stukje vrijheid terug.
Als ik nu terugkijk op de hele ervaring, heb ik echt een super leuke tijd gehad. Heel cliché, maar het is inderdaad iets om nooit te vergeten. Het feit dat we zo'n leuke groep hadden in het huis heeft daar ook aan mee geholpen. Samen hebben we elkaar door de wat moeilijkere momenten heen gesleept en hebben we de leukere momenten nóg leuker gemaakt. Dat is veel waard geweest. De tripjes naar het binnenland zijn hele unieke ervaringen geweest die ik nooit had willen missen en waarschijnlijk nooit meer mee ga maken. Mijn kennis over de natuur is ook wat rijker geworden en ik ben niet meer zo bang voor kleine beestjes.
En natuurlijk kunnen we de stage in Paramaribo ook niet vergeten. Ik heb geleerd om meer op m'n strepen te staan binnen het klaslokaal, maar ik denk ook daarbuiten. Omdat ik altijd heel duidelijk heb moeten zijn op stage, heb ik geleerd om dit goed te doen. Ik wil niet zeggen dat ik harder ben geworden, maar wel duidelijker. Dit is iets wat ik in de toekomst mee ga nemen. Dit zijn overigens allemaal ervaringen die ik voor altijd bij me ga dragen en waar ik enorm dankbaar voor ben.
Dit is mijn laatste blog over mijn minor in Suriname. Heel erg bedankt voor het lezen!
Liefs,
Simone
-
25 Juni 2019 - 10:48
Joris:
Welkom thuis! -
25 Juni 2019 - 12:22
Karel En José:
Lieve Moon.
We zijn zo blij dat je weer veilig en wel thuis bent! Maar ook dat je minor een leerzame ervaring is geweest en een verrijking voor je persoonlijke ontwikkeling. Je bent en blijft onze kanjer.
xx Pap en mam. -
25 Juni 2019 - 15:38
Truus Hermans:
Simone,
Ik vond als dat jij je afgelopen jaar enorm ontwikkeld hebt, maar ongetwijfeld heeft de minorperiode je ook nog eens een enorme boost gegeven. Nog een jaartje opleiding en dan ben je helemaal klaar voor de wijde wereld.
Truus, je slb -
26 Juni 2019 - 04:39
Kees-Jan:
Reizen blijft vermoeiend, maar je krijgt er altijd veel voor terug. In dit geval veel om te vertellen en herinneringen. Fijn dat je het zo goed gehad hebt en ook nog veel geleerd hebt. Succes bij je LIO volgend jaar en tot gauw in Nijmegen!
-
26 Juni 2019 - 08:08
Iris Kamp:
Wat goed om te lezen dat je zo positief terugkijkt op de tijd in Suriname, Simone. Inderdaad een ervaring voor het leven! En fijn dat je weer gezond en wel thuis bent. Tot gauw!
Iris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
