Blog 1 - Eerste ervaringen op stage in Paramaribo
Door: Simone Evenhuis
Blijf op de hoogte en volg Simone
28 Februari 2019 | Suriname, Paramaribo
Vandaag ben ik precies een maand in Paramaribo. Dat betekent ook dat ik al bijna drie weken bezig ben met mijn stage op de M.G.J Poolschool. Dit is een openbare MULO-school middenin Paramaribo. MULO staat voor Meer Uitgebreid Lager Onderwijs, echter komt het overeen met de onderbouw van de Nederlandse middelbare scholen. De school is kleinschalig, er zijn zo'n twintig leerkrachten werkzaam waarvan drie kwart vrouwelijk is. Leerlingen die hier naar school willen, betalen 75 SRD per jaar (omgerekend nog geen negen euro per jaar).
Het schoolgebouw ziet er heel anders uit dan de scholen die wij gewend zijn in Nederland. Alle borden zijn nog ouderwetse krijtborden, dus iedere ochtend verzamel ik mijn krijtjes in verschillende kleuren voor de rest van de dag. Daarnaast heeft de school geen ramen, maar gaas of houten luifeltjes. Op deze manier waait het klaslokaal toch een beetje goed door, maar daarbij vallen er ook opstellen door de luifeltjes en komen er vogels door het gaas heen gevlogen. De hele klas meteen in rep en roer natuurlijk.
Het reglement van de school op het gebied van kleding is vrij streng. De leerlingen dragen sowieso altijd een blauwe blouse met korte mouwen als uniform. Dat is in (bijna) heel Suriname zo. Verder moeten ze een lange, gladde spijkerbroek aan en nette sandaaltjes of dichte schoenen. De jongens mogen hun haar niet langer dan twee centimeter laten groeien en er mag geen gel in. Ook mogen ze geen figuurtjes in hun haar laten knippen en geen oorbellen in.
De meisjes wordt ook veel verboden. Ze mogen geen make-up en nagellak op. Ook mogen ze hun haar niet kleuren. Best wat regeltjes dus, die ook hier en daar worden overtreden. Soms wordt er wat over gezegd, soms ook niet.
Ook voor de kledij van docenten zijn regels. Altijd een lange broek (of rok) en korte of lange mouwen aan is vereist. In een land waar het bijna iedere dag 30 graden is in combinatie zonder airco, betekent dat zweten voor de klas. Ondertussen ben ik er een klein beetje aan gewend.
Wat ik nog wel wennen vind, is de gang van zaken op de Surinaamse school. Alles is, voor mijn idee, erg onduidelijk en vaak word ik zomaar voor de klas gezet en weet ik dat dan twee minuten van tevoren. De standvastige Nederlander heeft er stiekem toch een beetje moeite mee. Tijdens mijn vorige stages wist ik duidelijk wat ik moest doen, waar ik moest zijn en bij wie ik moest zijn. Hier is het nogal aftasten en zelf proberen structuur aan te brengen, waar ik ook wel veel van leer. Alles gaat lekker rustig aan zoals ik van tevoren wel had verwacht.
Wat ik wel zeker weet, zijn mijn vaste stagedagen: dinsdag, woensdag en donderdag. Mijn school begint om 07:45 en dat is relatief laat voor Surinaamse begrippen. De meeste scholen beginnen rond 07.00 in verband met oververhitte leerlingen en leerkrachten. De laatste les is afgelopen om 12.45. De leerlingen snappen niet hoe het kan dat de scholen in Nederland zo laat zijn afgelopen. "Maar dan heb je toch helemaal geen dag meer over?" en "Dan hoeven ze zeker niets meer thuis te doen?" waren opmerkingen die door de klas geroepen werden. Om 07:40 begint de hele school met de vlaggenparade. De vlag wordt dan gehesen door twee leerlingen. De rest van de school staat eromheen en zingt het Surinaamse volkslied. Die moet ik nog even uit m'n hoofd gaan leren zodat ik ook mee kan doen...
De leerlingen zijn geïnteresseerd in mij en Nederland. Ik merk dat ze het apart vinden dat er iemand met een blanke huidskleur voor de klas staat. Gister kreeg ik nog de vraag of blauw mijn echte oogkleur was. Ook hebben ze gevraagd of ik al kinderen heb en of ik al getrouwd ben. Op deze momenten merk ik echt wat van het cultuurverschil, maar moet ik vooral met ze lachen erom.
Tijdens de les breken ze soms echt de tent af, ook bij mijn stagebegeleiders. Water blijven drinken is belangrijk voor me, want anders zit ik over een paar weken met een keelontsteking van het schreeuwen. De eerste dagen was ik echt overprikkeld van al het geschreeuw, piepende tafeltjes en stoelen en opstijgende zweefvliegtuigen. Oh ja, want er ligt er dus een klein vliegveld naast de school zonder ramen. Super rumoerig is echt een understatement.
Tot slot leren de leerlingen mij soms wat woordjes in het Sranan Tongo aan het einde van de les, als er tijd over is. De woordjes die ik nu heb geleerd zijn: bankoe (50 SRD), peyege? (waar ga je heen?), sa ju doe? (wat doe je?), hij lei (hij liegt) en fawaka (hoe gaat het?). Ik hoop dat ik alles goed heb gespeld. Dit wil ik de rest van mijn stage blijven doen, zodat ik aan het eind van mijn minor in Suriname toch een klein beetje kan verstaan van het Surinaamse taaltje.
Volgende keer zal ik wat meer ingaan op de manier van lesgeven in Suriname, als ik wat meer lessen heb gegeven. Voor nu is dit het eind van mijn eerste blog!
Tot de volgende!
Liefs,
Simone
Het schoolgebouw ziet er heel anders uit dan de scholen die wij gewend zijn in Nederland. Alle borden zijn nog ouderwetse krijtborden, dus iedere ochtend verzamel ik mijn krijtjes in verschillende kleuren voor de rest van de dag. Daarnaast heeft de school geen ramen, maar gaas of houten luifeltjes. Op deze manier waait het klaslokaal toch een beetje goed door, maar daarbij vallen er ook opstellen door de luifeltjes en komen er vogels door het gaas heen gevlogen. De hele klas meteen in rep en roer natuurlijk.
Het reglement van de school op het gebied van kleding is vrij streng. De leerlingen dragen sowieso altijd een blauwe blouse met korte mouwen als uniform. Dat is in (bijna) heel Suriname zo. Verder moeten ze een lange, gladde spijkerbroek aan en nette sandaaltjes of dichte schoenen. De jongens mogen hun haar niet langer dan twee centimeter laten groeien en er mag geen gel in. Ook mogen ze geen figuurtjes in hun haar laten knippen en geen oorbellen in.
De meisjes wordt ook veel verboden. Ze mogen geen make-up en nagellak op. Ook mogen ze hun haar niet kleuren. Best wat regeltjes dus, die ook hier en daar worden overtreden. Soms wordt er wat over gezegd, soms ook niet.
Ook voor de kledij van docenten zijn regels. Altijd een lange broek (of rok) en korte of lange mouwen aan is vereist. In een land waar het bijna iedere dag 30 graden is in combinatie zonder airco, betekent dat zweten voor de klas. Ondertussen ben ik er een klein beetje aan gewend.
Wat ik nog wel wennen vind, is de gang van zaken op de Surinaamse school. Alles is, voor mijn idee, erg onduidelijk en vaak word ik zomaar voor de klas gezet en weet ik dat dan twee minuten van tevoren. De standvastige Nederlander heeft er stiekem toch een beetje moeite mee. Tijdens mijn vorige stages wist ik duidelijk wat ik moest doen, waar ik moest zijn en bij wie ik moest zijn. Hier is het nogal aftasten en zelf proberen structuur aan te brengen, waar ik ook wel veel van leer. Alles gaat lekker rustig aan zoals ik van tevoren wel had verwacht.
Wat ik wel zeker weet, zijn mijn vaste stagedagen: dinsdag, woensdag en donderdag. Mijn school begint om 07:45 en dat is relatief laat voor Surinaamse begrippen. De meeste scholen beginnen rond 07.00 in verband met oververhitte leerlingen en leerkrachten. De laatste les is afgelopen om 12.45. De leerlingen snappen niet hoe het kan dat de scholen in Nederland zo laat zijn afgelopen. "Maar dan heb je toch helemaal geen dag meer over?" en "Dan hoeven ze zeker niets meer thuis te doen?" waren opmerkingen die door de klas geroepen werden. Om 07:40 begint de hele school met de vlaggenparade. De vlag wordt dan gehesen door twee leerlingen. De rest van de school staat eromheen en zingt het Surinaamse volkslied. Die moet ik nog even uit m'n hoofd gaan leren zodat ik ook mee kan doen...
De leerlingen zijn geïnteresseerd in mij en Nederland. Ik merk dat ze het apart vinden dat er iemand met een blanke huidskleur voor de klas staat. Gister kreeg ik nog de vraag of blauw mijn echte oogkleur was. Ook hebben ze gevraagd of ik al kinderen heb en of ik al getrouwd ben. Op deze momenten merk ik echt wat van het cultuurverschil, maar moet ik vooral met ze lachen erom.
Tijdens de les breken ze soms echt de tent af, ook bij mijn stagebegeleiders. Water blijven drinken is belangrijk voor me, want anders zit ik over een paar weken met een keelontsteking van het schreeuwen. De eerste dagen was ik echt overprikkeld van al het geschreeuw, piepende tafeltjes en stoelen en opstijgende zweefvliegtuigen. Oh ja, want er ligt er dus een klein vliegveld naast de school zonder ramen. Super rumoerig is echt een understatement.
Tot slot leren de leerlingen mij soms wat woordjes in het Sranan Tongo aan het einde van de les, als er tijd over is. De woordjes die ik nu heb geleerd zijn: bankoe (50 SRD), peyege? (waar ga je heen?), sa ju doe? (wat doe je?), hij lei (hij liegt) en fawaka (hoe gaat het?). Ik hoop dat ik alles goed heb gespeld. Dit wil ik de rest van mijn stage blijven doen, zodat ik aan het eind van mijn minor in Suriname toch een klein beetje kan verstaan van het Surinaamse taaltje.
Volgende keer zal ik wat meer ingaan op de manier van lesgeven in Suriname, als ik wat meer lessen heb gegeven. Voor nu is dit het eind van mijn eerste blog!
Tot de volgende!
Liefs,
Simone
-
28 Februari 2019 - 20:40
Karel:
Wat een mooi verhaal Simone! -
01 Maart 2019 - 04:25
Kees-Jan:
Hallo Simone,
Het klinkt allemaal heel herkenbaar. Ga je je daar op school op je plaats voelen: denk je dat je aan de gebruiken kan wennen?
Fijn weekend,
Kees-Jan -
01 Maart 2019 - 06:59
Jose:
Lieve Moon, a once in a lifetime experience zou ik zeggen, geniet ervan! Mooi geschreven, informatief en onderhoudend! -
01 Maart 2019 - 07:55
Truus:
Beste Simone,
Net op het moment dat ik een mail wilde gaan sturen hoe het met je gaat, omdat ik nog steeds geen bericht van jou uit Suriname had gezien, kwam deze blog. Het is maar goed dat je nog heel wat weken stage voor de boeg hebt zodat je langzaam maar zeker kunt acclimatiseren, althans ik hoop dat je dat acclimatiseren lukt en dat je je comfortabel gaat voelen bij jouw plek in de Poolschool.
Wat de spelling betreft: focus je niet alleen op het Surinaams maar ook op het Nederlands :)
Truus -
01 Maart 2019 - 14:55
Astrid:
wauw wat veel mooie indrukken en ervaringen mag je opdoen.
Vooral warm en dynamische klassen heb je pfff, maar dat kan je wel aan wah?
Hier start de Carnaval...optochten in de regen. What s new. Wel jammer voor de feestgangers. Ik mag werken en kan die dynamiek lekker ontlopen hahha.
Heb je ook een mooie kamer of huisje daar?
tot zover
lieve groetjes vanuit Nijmegen
ook van Mellanie
-
01 Maart 2019 - 15:46
Marjolein:
Hoi Simone, zo leuk om allemaal te lezen. Je beschrijft het mooi, ik kan echt n beetje de sfeer proeven! Heb veel plezier daar! Lieve groetjes, Marjolein -
04 Maart 2019 - 13:54
Yvonne Tteffers :
Jee Simone wat een ervaring al,knap hoor!!
Ga je volgen leuk ,toitoi -
06 Maart 2019 - 07:18
Lisanne:
Ha Simone,
Wat ontzettend leuk om je ervaringen te lezen, het lijkt me inderdaad heel erg wennen daar, die chaos en hitte, voor een nuchtere Hollander! Maar ook erg leuk en leerzaam natuurlijk. Bevalt het leven daar buiten het lesgeven en de school ook een beetje?
Ben benieuwd naar je volgende verhaal!
Lisanne -
06 Maart 2019 - 07:18
Lisanne:
Ha Simone,
Wat ontzettend leuk om je ervaringen te lezen, het lijkt me inderdaad heel erg wennen daar, die chaos en hitte, voor een nuchtere Hollander! Maar ook erg leuk en leerzaam natuurlijk. Bevalt het leven daar buiten het lesgeven en de school ook een beetje?
Ben benieuwd naar je volgende verhaal!
Lisanne -
21 Maart 2019 - 17:42
Yvonne:
Haa lieve Simone,
Leuk weer een blog van jou.Interessant te lezen hoe de verschillen zijn tussen onderwijs daar en hier.Leerzaam voor jou hierin jou weg te vinden,dit gaat jou zeker lukken!!
Heel veel succes en plezier ,kijk uit naar je volgende blog.Liefs Yvonne en Fred xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
